مبانی نظری شاخص توسعه انسانی در کشورهای در حال توسعه

توضیحات

مبانی نظری شاخص توسعه انسانی در کشورهای در حال توسعه

فهرست مطالب

تا دهه ۱۹۷۰ میلادی،  توسعه اقتصادی بر حسب درآمد سرانه ارزیابی می­شد. زیرا باور عموم بر این بود که  با بالا رفتن درآمد سرانه، وضع مردم در تمام جوانب بهبود خواهد یافت، با چنین شاخصی از توسعه، رشد اقتصادی محور اساسی توسعه در نظر گرفته می­شد. اما باید متذکر شد که توجه محض به درآمد سرانه به عنوان شاخص توسعه، عوامل مختلفی را که منجر به ایجاد تفاوت در فرصت­های واقعی افراد می­شود، نادیده می­گیرد.

نارسایی در رویکرد درآمد، به عنوان شاخص تعیین درجه توسعه یافتگی اقتصاد ملی موجب گردیدد تا  متفکرین توسعه درصدد معرفی یک شاخص ترکیبی اجتماعی و اقتصادی برآیند. این شاخص که نیازهای اساسی توسعه انسانی در آن لحاظ شده است هسته اصلی مباحث توسعه را تشکیل می­دهد که به این ترتیب مفهوم توسعه انسانی معرفی شد. در واقع رویکرد توسعه انسانی مبتنی بر این ایده اساسی می­باشد که توسعه جوامع انسانی را نمی­توان فقط با درآمد سرانه اندازه­گیری نمود، بلکه لازمه دستیابی به زندگی بهتر علاوه بر داشتن درآمد بالاتر، پرورش و بسط استعداد­ها و ارتقاء ظرفیت انسانی می­باشد.

در سال ۱۹۹۰ سازمان ملل، شاخص جدیدی به­نام شاخص توسعه انسانی را که

شامل سه بعد آموزش، بهداشت و سطح قابل قبول زندگی می­باشد را معرفی کرد

که امروزه هسته اصلی مباحث توسعه را تشکیل می­دهد.

شاخص توسعه انسانی بطور مستقیم شامل درآمد سرانه، طول عمر و آموزش می­باشد

و بین استاندارد­های زندگی و درآمد تمایز قائل می­شود.

در حالی که رشد اقتصادی فقط نشان دهنده افزایش در تولید ناخالص داخلی می­باشد

چنانچه محصول مبانی نظری شاخص توسعه انسانی در کشورهای در حال توسعه را دریافت نکردید با شماره ۰۹۳۵۷۲۵۸۴۲۵ یا  info@pajuha.ir ارتباط برقرار نمایید.